Emilia Michalska – poetka i artystka ludowa, urodziła się 7 lipca 1906 roku w Pruchnej. Zadebiutowała w 1930 roku opowiadaniem Za grzechy ojców, co zapoczątkowało jej literacką karierę. Jej utwory, zarówno liryczne, jak i epickie, regularnie pojawiały się w prasie lokalnej oraz ogólnopolskiej, zdobywając uznanie szerokiego grona czytelników. Twórczość Michalskiej została zebrana w kilku tomikach poezji, takich jak Zapach ziemi, Chłopskie słowo, Chylą się dni moje, Jesienne liście, Cieszyńskie kwiaty, Zmagania z czasem oraz Chcę żyć a nie być.
Oprócz poezji Emilia Michalska była znana ze swojej działalności artystycznej. Mieszkańcy gminy cenili jej malowidła na szkle, wycinanki oraz kunsztowne koronki. Jej prace, pełne prostoty i piękna, przez lata zdobiły jej malowniczy dom przy ulicy Wesołej, który sam w sobie stanowił świadectwo jej twórczego ducha.
Zmarła w 1997 roku i została pochowana na miejscowym cmentarzu katolickim. Jej dziedzictwo wciąż pozostaje żywe w regionie. W Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Strumieniu utworzono Izbę Regionalną im. Emilii Michalskiej, gdzie można zapoznać się z jej dorobkiem artystycznym i literackim.
Doceniając jej wkład w rozwój lokalnej kultury, mieszkańcy złożyli wniosek o nadanie imienia poetki miejscowej szkole. 28 października 1998 roku, w pierwszą rocznicę jej śmierci, Szkoła Podstawowa w Pruchnej przyjęła imię Emilii Michalskiej. W budynku szkoły umieszczono tablicę pamiątkową i portret poetki autorstwa Teresy Pryczek. Na tablicy wyryto znamienne słowa zaczerpnięte z jednego z ostatnich wierszy Michalskiej, Nie buntuj się…:
„Chcę żyć, a nie być.”
Słowa te stały się symbolem jej życia, pełnego pasji, twórczości i głębokiej więzi z ziemią, która ją zrodziła. Emilia Michalska pozostaje inspiracją dla kolejnych pokoleń, przypominając, jak ważne jest pielęgnowanie kultury i sztuki w codziennym życiu.